Wilhempje

Ergens in een oud, klein dorpje in Nederland leeft Opa Bats. Opa heeft jaren gewerkt als molenaar in zijn molen. Hij werkt nu niet meer in de molen, maar hij woont er nog steeds. In de hoek van zijn woonkamer zit opa op een avond in een ouwe schommelstoel voor de warme openhaard met een grote pijp in zijn mond. Zijn kleinkinderen hebben kerstvakantie en zijn gezellig een paar dagen bij hem. Opa kijkt bedenkelijk en zegt tegen zijn kleinkinderen: “We gaan naar buiten jongens, het is prachtig weer!”. Het is een winterdag met een heldere hemel. Onder de sterren en de volle maan zitten ze samen op een bankje, dik ingepakt bij de oude molen. Ze hebben uitzicht op de IJssel en een oude vervallen steenfabriek aan de overkant van het water. Opa zegt: “Ik was vandaag aan het opruimen… weet je wat ik vond op de zolder van de graanschuur? Het zat in een oude kist.” “Nee,” zeggen de kinderen, “hoe moeten wij dat nou weten, opa?” "Ik vond een oud, stoffig boekje dat ooit lang geleden uit de brand is gered…… Het was net zo’n avond als nu. Ik herinner het me nog als de dag van gister.” Nog een keer kijkt hij bedenkelijk. “Het was een grote brand, hier in de molen, maar gelukkig is het boekje nooit verloren gegaan! Ze hebben het zo goed als mogelijk opgelapt en weer veilig opgeborgen.” Opa heeft het oude, opgelapte boekje voor zich. “Zal ik eruit voorlezen?” Hij kucht een keer. “Ja natuurlijk!! Spannend!”, zeggen de kinderen .